Beam’s Story เรื่องของบีมและญี่ปุ่น (EP51) 🇯🇵⛩
【เปิดบูธขายของงานมหาลัยที่ญี่ปุ่นครั้งแรก】 🍙🍡🌸
ความเดิมตอนที่แล้วคือ เพิ่งไปแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่น อยู่ญี่ปุ่นยาวๆครั้งแรกในชีวิต (1ปี)
มีเพื่อนเยอะแยะเลย และนี่คือการเปิดบูธขายอาหารครั้งแรกในงานมหาลัย
ตอนไปแลกเปลี่ยนบีมอยู่ชมรมนึงค่ะ เรียกว่าชุมนุมมากกว่าชมรมแหละ เพราะว่าสัปดาห์นึงมีครั้งเดียว
เป็นชมรมแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมนานาชาติค่ะ เจอกันทุกวันศุกร์
คนที่เข้ารวมก็จะมีทั้งนักศึกษาต่างชาติที่อยากมีเพื่อนญี่ปุ่น และนักศึกษาญี่ปุ่นที่อยากมีเพื่อนต่างชาติ
ทุกสัปดาห์เราจะทำกินกรรมแลกเปลี่ยนกัน ร้องเพลงแต่ละชาติบ้าง แนะนำแต่ละชาติบ้าง
หาเพื่อนคุยวนไป
แล้วพอเปิดเทอมสอง มันจะมีงานมหาลัยค่ะ มันจะจัดช่วงฤดูใบไม้ร่วงปลายๆเดือน 10
อาจารย์ก็ถามว่าชมรมเราจะทำอะไรหรือเปล่า
สรุปกันไปสรุปกันมา ก็มีคนสนใจที่จะสมัครเปิดบูธด้วยกัน
แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนในชมรมจะเข้าร่วมนะคะ
จะเป็นเฉพาะคนที่ลงชื่อว่าเราอยากเข้าร่วม
หลายคนอยู่นะ น่าจะเกือบๆ20คนได้
หลังจากตกลงว่าจะทำกันในวันนั้น
โอ้โหหหหหหหหหหหหห วุ่นวายยิ่งกว่าไปเรียนปกติ
ที่ชมรมมีหัวหน้าเป็นพี่สาวชาวเกาหลีค่ะ ชื่อพี่มิงยอง
พี่มิงยองเป็นคนน่ารักมากกกกกกกกกกกกกก อะเลิ๊ดมากกก
ภาษาญี่ปุ่นเก่งจนไม่รู้เลยว่าต่างชาติ แล้วเขาเป็นคนที่เป๊ะมาก และเก่งมาก
พี่เขาจะเรียกประชุมบ่อยๆ วางงานให้ว่าแต่ละคนต้องทำอะไร
เราต้องทำอะไรกันบ้าง ต้องใช้เตาแบบไหน จะทำอาหารอะไร
ใครประจำตรงไหน ขายเท่าไหร่ นู่นนี่นั่น
คือพวกเราไปประชุมกันบ่อยมาก จนแบบสนิทกันไปเลยแก๊งงานโรงเรียน
ไปกินข้าวด้วยกันบ่อยๆ เจอกันหลังเลิกเรียนบ่อยๆ
ทุกคนนี่คือแบบความฝันในชีวิตครั้งนึงที่อยากทำเลยนะ
มันสำเร็จละ ในการแบบใช้ชีวิตเหมือนในการ์ตูนญี่ปุ่น
ไปชมรมกับเพื่อนๆ ช่วยกันปั้นบูธงานโรงเรียน เสร็จแล้วก็กินเลี้ยง
ฮืออ ชีวิตคอมพลีตไปอย่าง
จริงๆบีมจำรายละเอียดลึกๆไม่ค่อยได้
จำได้ว่าจะทำโฮตโตกุ ขนมเกาหลี เป็นแป้งๆหวานๆ
ไม่รู้ภาษาไทยและเกาหลีเรียกไรง่ะ
ที่เลือกอันนี้เพราะทำง่าย ในทีมมีเกาหลีที่ทำเป็นอยู่
ตอนลงทะเบียนงานเหมือนต้องเขียนหมดเลย
มีคนกี่คน ใช้ส่วนผสมอะไรบ้าง ต้องใช้เตาแบบไหนอะไรยังไง
ต้องเซ็นสัญญานู่นนี่นั่น กรณีที่มีคนท้องเสีย อาหารเป็นพิษจากอาหารเราอะไรงี้ด้วย
ซึ่งอันนี้พี่มิงยองจัดการหมด แข็งแกร่งมาก
แต่ไม่ได้ทำฟรีๆนะ ทุกคนต้องลงขันกันคนละหลายอยู่
พอถึงวันจริง วุ่นวายมาก ทั้งทีมนวดแป้ง ทีมทอด ทีมขาย
เราอยู่ทีมขาย ใส่ชุดไทยยืนขายหน้าบูธเลย
คนซื้อเยอะมากกกกกกกกกกกกกก
ขายดีจนได้กำไรมาแบ่งกันคนละ 3000 เยน
แค่นี้ก็สนุกและดีใจแล้วสำหรับทีมพวกเรา 555
เหนื่อยมากๆ แต่เหนื่อยสุดน่าจะทีมทอดกับทีมปั้น ฮ่าๆ
พอหมดงานมหาลัยคืนนั้นก็ไปกินเลี้ยงกัน
เขากินต่อกัน 3 ร้าน กินกันถึงเช้าเลย
เราไปถึงแค่ร้านที่ 2 เพราะเรารู้สึกอือหือ จะกินกันนานไปถึงไหนฟะ 555 เลยขอกลับก่อน
จบแล้วงานมหาลัยครั้งแรกและครั้งเดียวที่ออกบูธเองของเรา
ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆในวันนั้นมากนะ เป็นประสบการณ์ที่ดีมาก
ปล.บีมเป็นคนทำป้ายร้านแหละ
ตอนไปเรียนป.โท ใจนี่อยากตั้งกลุ่มขายข้าวไข่เจียวทรงเครื่องมาก 555
แต่ไม่ได้ทำเพราะว่าไม่ว่าง วิทยานิพนธ์ยุ่งมาก เสียดายจัง
ต้องหาโอกาสไปขายข้าวไข่เจียวในงานเทศกาลที่ญี่ปุ่นให้ได้ !!!
*อยากอ่านตอนเก่าคลิกที่แฮชแทก หรือ search ในเพจเอานะคะจุ๊บๆ
อัพทุกวันศุกร์
*เบลอหน้าเพื่อนเพราะว่าไม่ได้ขออนุญาตเพื่อนนะเพราะว่าหายไปไหนกันหมดแล้วไม่รู้
#BeamStoryเรื่องของบีมและญี่ปุ่น
Search